Zaczynam bredzić


Powoli tak się dzieje. Nie wiem, czy to są moje zwykłe dopowiedzenia, czy coś faktycznie w tym siedzi. To znaczy nic sobie nie wymyślam, ale z czasem wydaje mi się, że osaczam ludzi. Swoją nienawiścią i zbyt dosadnym realizmem przygniatam zalążki czyjegoś optymizmu. To odpycha. Zdecydowanie. Bo to wszystko przez ludzi. Tak, czuję się lepsza od zdecydowanej większości. Czuję się dorosła mając 17 lat. Niby powinno świadczyć to o dojrzałości. Natomiast wśród ludzi, wokół których się obracam to ewidentne odcięcie się od, moim zdaniem, dziecinady, a ich zdaniem, od szaleństwa i zabawy. Przykro mi, nie bawi mnie pierwszy lepszy kawał, nie będę się śmiała z każdego zdarzenia zabawnego dla przedszkolaka. Kurde, może ja się nie znam, może faktycznie jestem inna, ale chyba komizm w żartach inteligentnych nie polega na tym, że żart się tłumaczy, a jeśli ktoś śmieje się stale i nieustannie, to wcale nie świadczy o poczuciu humoru, przykro mi. Znów.
Tak, naprawdę jest mi przykro że nie pasuje do wszystkich moich znajomych, że mam inne zdanie, bo przez to do Was nie pasuję. Zajebiście mocno chcę poznać osobę, która twierdzi podobnie. To męczy, życie takie, jakim żyję. Ile można udawać? "O tak, słyszałam, no wyborny kawał, śmiałam się chyba z pół godziny!" Bullshit. Nawet się nie uśmiechnęłam, a to co widać od dawna? Tak, to szczękościsk. Nie musisz się przypatrywać, widzisz go i będziesz go widzieć jeszcze długo. 
Powiesz, nie umiem korzystać z życia. Ja powiem, żebyś się zajął swoim, nikt Cię tu na siłę nie wpychał. Oczywiście, że mam poczucie humoru, uwielbiam się śmiać, uwielbiam spędzać czas ze znajomymi. Ale litości! Nie mogę 24/7 być pełna energii, uśmiechięta, szczęśliwa! Jeśli Ty taki jesteś, to ja Ci współczuję. Potrzebne nam wszystkie emocje, nawet te najbardziej pesymistyczne. Chce poznać życie, a nie chodzić po tęczy.
Nie znasz mnie i powiesz, że jestem marudna, smarkata i przede wszystkim nie wiem co to optymizm. Ja skończę na tym, że NIE ZNASZ MNIE. Nie uważam, że warto starać się dla ogółu udawać kogoś, kim się nie jest. Im sprawisz przyjemność, owszem. A Ty będziesz zakłamany i w końcu się pogubisz. Już słyszałam, że właśnie taką postawą udaję, jestem pozerem (o to, to nawet było zabawne), wywyższam się. No cóż, nie wchodzę w dyskusję, bo mi się nie chce. Tak, lenistwo jest spoko, daje duże alibi na COKOLWIEK, polecam. 
Kogoś do siebie teraz NIE zraziłam? Wątpię. Jedyny minus - i tak mi nie uwierzycie, że jestem szczęśliwa i wesoła, tylko ludzie mnie drażnią, niektórzy. Mam nadzieję, ze to jedyny wpis pod wpływem emocji i następne będą jednak bardziej wesołe.





_________________________________________________________
"Aby być szczęśliwym, nie należy przeglądać się w lustrze ulicy"
- Jacek Bocheński

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Świat się kończy!

Obraz
Przykro mi, ale musimy się z tym pogodzić. Era internetu dopadła nas bardziej, niż nam się wydaje. Przykro mi o tym pisać, ale jakoś czuję, że muszę się wyżalić światu ze świata. HISTORIA OPARTA NA FAKTACH Kładłam duże nadzieje w tym związku. Wydawało się, że będzie idealnie. Ona była totalnie zauroczona, zakochana, nie widziała nic poza Nim. To znaczy...poza Jego zdjęciami i oknem rozmowy z Nim. Smutna relacja opierająca się na słowach pisanych przez komunikator. Mówię smutna, bo znam finał historii. Poznali się bardzo dobrze. Znajomość trwa od trzech tygodni, a wiedzą o sobie naprawdę wiele. Ona ma skłonności to zbytniego otwierania się przed nieznajomymi, chyba Jemu to nie przeszkadzało, pozwolił Jej na to, a Ona zaufała. Znaleźli wspólny język i znajomość się rozwijała. Wreszcie mogli się spotkać, pojechała do Niego (przy świetnie sprzyjającej okazji jaką była wycieczka do Jego miasta). Teoretycznie pojechała do Niego; mieli się spotkać około godziny 15. Pasmo nieszczęść
Czytaj więcej

Skutki uboczne

Obraz
Wszystko jest takie śmieszne i takie zabawne. Nie przejmujmy się niczym, bawmy cały czas! No bo czemu nie? To chyba przez świat. Nie pozwala nam na bycie stale takimi dziećmi. Wszystko jest takie cudowne do czasu. Różnie z nim bywa, ale na zdrowy rozsądek, nie jesteśmy w stanie bawić się w swoim życiu wciąż i nieustannie. Niestety. Nie mam nawet na myśli okresu dorastania, potem podjemowania ważnych decyzji, stawania się dorosłymi. Chodzi mi o każdy dzień, pojedyncze momenty, które musimy wyważyć, dobrze zdecydować jakie będą, jakimi my mamy być w danej chwili, ponieważ każda taka chwila odbija się w mniejszym lub większym stopniu w przyszłości.  Już kiedyś pisałam o życiu, jako konstrukcji przyczynowo-skutkowej. Nieważne, jak bardzo żylibyśmy "ideologią #YOLO" nie przeskoczymy tego, że kiedyś poniesiemy konsekwencje wszystkich swoich czynów. Nieistotne, czy są i jak bardzo istotne lub czy efekty zobaczymy po ułamku sekundy, kilku dniach, roku. Czasem nawet nie zwrócimy
Czytaj więcej

#internet_friends #no_life #real_world_sucks

Troszku z dedykacją Ja tam życia bez internetu sobie nie wyobrażam. Do pewnego stopnia jestem uzależniona. Oczywiście zdaje sobie sprawę z ważniejszych rzeczy, ale, już abstrahując od źródła wiedzy, jest to miejsce do wyrażania siebie, swoich emocji. No i tak, ludzie publikują się w internecie, bo w realnym świecie nie są dobrze odbierani, nie są w ogóle odbierani i internet traktują, jako pewnego rodzaju ucieczkę? Czy może nawet nie próbowali i zamykają się przed światem ukazując siebie tylko tutaj? W każdym razie w internecie jest lepiej. Jest prościej. Wszystko możesz wcześniej przemyśleć sto razy, dokolorować, zretuszować. Możesz poczuć się lepszym. Często tylko w wyidealizowanym świecie możemy coś znaczyć, kogoś zainteresować, ktoś może nam ofiarować pomoc. Znajomości internetowe. Każda opiera się na innej relacji, od zakochania się w czyimś zdjęciu, przez zainteresowanie poglądami do chęci pomocy komuś. Każda z założenia jest czymś dobrym. Ale różnie bywa. Zakochaliśmy s
Czytaj więcej