Żyjemy ironicznie

Wiecie za co lubię czasy, w których żyjemy? Za wolność wyboru. Ale nie tylko, bo przecież mieliśmy ją od zawsze. Dodajmy do tego szereg możliwości do wykorzystania. Zatem jeśli możemy wybierać, a do tego mamy w czym wybierać, jestem najszczęśliwsza. W tym wszystkim jest haczyk, na który nie wszyscy zwracają uwagę. Malutki problem w tym całym szale, a efekty mogą zepsuć wszystko. Mianowicie trzeba wybierać (UWAGA!) mądrze. Ja wiem, wiem! To może być problematyczne na początku, ale spokojnie, wszystko jest do zrobienia.

To nie jest tak, stajesz przed możliwością wyboru; masz trzy pudełka, wybierasz, cieszysz się z wyboru. Rzadko kiedy całkowicie oddajemy się w ręce losu. Niby tak nam wszystko jedno, niby czysty przypadek, niech się dzieje, co ma się dziać, ale ZAWSZE czymś, nawet podświadomie, się kierujemy. Tylko co, gdy sami nie wiemy czego chcemy i co nam się podoba? Wtedy nawet nasza podświadomość ma ograniczone pole manewru i dziwne rzeczy się dzieją.

Coś takiego jest złe, ponieważ nas kształtuje, a gdy wykształtuje na złych wzorcach, nic dobrego z tego dla siebie nie wyniesiemy. Trzeba nam wiedzieć, gdzie mamy się kierować, w co wierzyć, co obrać za swój przewodni nurt. Po prostu, żeby później nie żałować. Wiele wynosimy ze środowiska, w którym się obracamy. Ale już to środowisko trzeba nam wybrać. Także po raz kolejny cofamy się do koniecznego wyboru. Do tego, od którego wszystko się zaczyna. Najczęściej nie sami wybieramy tę drogę i powierzamy swój los w ręce, dajmy na to, rodziców. Oni wybierają szkołę, dodatkowe zajęcia, mają swoich znajomych z dziećmi których się zaprzyjaźniamy i BAM! Już mamy pierwszy punkt zaczepienia. Zostaliśmy zalogowani do systemu społeczeństwa.

Tu zaczyna się tylko nasza rola. Teraz my wybieramy co lubimy, w czym jesteśmy nieźli, jaki mamy ulubiony kolor, jaka muzyka nam się podoba. Wiecie, że to wszystko gdzieś musi być w nas zakodowane, tylko my odkrywamy kolejne rzeczy z czasem i wybrane rozwijamy? W sumie to nie wiem, zmyślam, ale tak wyglądałoby to na logiczne i całkiem zmyślnie skonstruowane.



Zatem, jeśli chciałabym tę myśl podsumować, napisałabym, że czasy, w których żyjemy lubię za naiwność. Mam na myśli to, że wydaje nam się, że jesteśmy super indywidualni, że sami wybieramy swoją drogę, że nad wszystkim panujemy. Ale wszyscy dobrze wiemy, że nie do końca tak jest, ale wewnętrzna siła zabrania nam się do tego przyznać. To żaden wstyd, każdy z nas jest w jakiś sposób ukształtowany, poza tym ten proces cały czas trwa. Ironicznie.




______________________________________________
"If you want to make God laughs, tell him your plans"
- Woody Allen

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Świat się kończy!

Obraz
Przykro mi, ale musimy się z tym pogodzić. Era internetu dopadła nas bardziej, niż nam się wydaje. Przykro mi o tym pisać, ale jakoś czuję, że muszę się wyżalić światu ze świata. HISTORIA OPARTA NA FAKTACH Kładłam duże nadzieje w tym związku. Wydawało się, że będzie idealnie. Ona była totalnie zauroczona, zakochana, nie widziała nic poza Nim. To znaczy...poza Jego zdjęciami i oknem rozmowy z Nim. Smutna relacja opierająca się na słowach pisanych przez komunikator. Mówię smutna, bo znam finał historii. Poznali się bardzo dobrze. Znajomość trwa od trzech tygodni, a wiedzą o sobie naprawdę wiele. Ona ma skłonności to zbytniego otwierania się przed nieznajomymi, chyba Jemu to nie przeszkadzało, pozwolił Jej na to, a Ona zaufała. Znaleźli wspólny język i znajomość się rozwijała. Wreszcie mogli się spotkać, pojechała do Niego (przy świetnie sprzyjającej okazji jaką była wycieczka do Jego miasta). Teoretycznie pojechała do Niego; mieli się spotkać około godziny 15. Pasmo nieszczęść
Czytaj więcej

Skutki uboczne

Obraz
Wszystko jest takie śmieszne i takie zabawne. Nie przejmujmy się niczym, bawmy cały czas! No bo czemu nie? To chyba przez świat. Nie pozwala nam na bycie stale takimi dziećmi. Wszystko jest takie cudowne do czasu. Różnie z nim bywa, ale na zdrowy rozsądek, nie jesteśmy w stanie bawić się w swoim życiu wciąż i nieustannie. Niestety. Nie mam nawet na myśli okresu dorastania, potem podjemowania ważnych decyzji, stawania się dorosłymi. Chodzi mi o każdy dzień, pojedyncze momenty, które musimy wyważyć, dobrze zdecydować jakie będą, jakimi my mamy być w danej chwili, ponieważ każda taka chwila odbija się w mniejszym lub większym stopniu w przyszłości.  Już kiedyś pisałam o życiu, jako konstrukcji przyczynowo-skutkowej. Nieważne, jak bardzo żylibyśmy "ideologią #YOLO" nie przeskoczymy tego, że kiedyś poniesiemy konsekwencje wszystkich swoich czynów. Nieistotne, czy są i jak bardzo istotne lub czy efekty zobaczymy po ułamku sekundy, kilku dniach, roku. Czasem nawet nie zwrócimy
Czytaj więcej

#internet_friends #no_life #real_world_sucks

Troszku z dedykacją Ja tam życia bez internetu sobie nie wyobrażam. Do pewnego stopnia jestem uzależniona. Oczywiście zdaje sobie sprawę z ważniejszych rzeczy, ale, już abstrahując od źródła wiedzy, jest to miejsce do wyrażania siebie, swoich emocji. No i tak, ludzie publikują się w internecie, bo w realnym świecie nie są dobrze odbierani, nie są w ogóle odbierani i internet traktują, jako pewnego rodzaju ucieczkę? Czy może nawet nie próbowali i zamykają się przed światem ukazując siebie tylko tutaj? W każdym razie w internecie jest lepiej. Jest prościej. Wszystko możesz wcześniej przemyśleć sto razy, dokolorować, zretuszować. Możesz poczuć się lepszym. Często tylko w wyidealizowanym świecie możemy coś znaczyć, kogoś zainteresować, ktoś może nam ofiarować pomoc. Znajomości internetowe. Każda opiera się na innej relacji, od zakochania się w czyimś zdjęciu, przez zainteresowanie poglądami do chęci pomocy komuś. Każda z założenia jest czymś dobrym. Ale różnie bywa. Zakochaliśmy s
Czytaj więcej