Przepraszam, czy tu biją?

Im bliżej do dnia moich 18. urodzin, tym dalej mi do dorosłości. Tak czuję. Ja wraz z biegiem dni (powinno być 'lat', ale nie przesadzajmy) wcale nie mądrzeję. Robię ogrom błędów, o wiele więcej, niż robiłam. Albo bardziej zwracam na nie uwagę... To o niczym nie świadczy. Powinnam się uczyć na błędach. To trochę błędne koło. Mówię o tym, co robię źle, cały czas te złe rzeczy robiąc. To chore. Na pewno nie normalne. Jakbym szukała wymówki na coś, co jest już naturalne. Ja to takim chcę stworzyć.

Może ja się boję tej całej dorosłości. Tego, że muszę wziąć na siebie całą odpowiedzialność tego, co robię. Nie to, że nie umiem, bardziej nie chcę. Parę zdarzeń, których już doświadczyłam pokazują, że łatwo nie jest. Nikt niby nic nie obiecywał. To żaden argument. Wiem oczywiście, że "inni mają gorzej" - to uznaję za jedno z bardziej idiotycznych stwierdzeń. Co z tego, że inni mają gorzej? Żyję swoim życiem i dla mnie kryzysem i rzeczą okrutną będzie coś zupełnie innego. Kto wpadł na to, żeby okrucieństwa w życiu oceniać jedną miarą? Wracając w każdym razie... to, że z pewnego punktu widzenia komuś wiedzie się źle, nie znaczy, że ja mam swoje problemy uważać za mało istotne. I właśnie dla mnie strasznym jest zderzenie się z dorosłością.

Stąd właśnie moje pytanie. Bo czy może być gorzej? Los kopie mnie po tyłku i pokazuje, że muszę się wziąć w garść, albo szybko odpadnę. Ale nic nie dzieje się przypadkiem i ciosy nie pochodzą z powietrza. Jako, że mam to szczęście, iż na dosłowne nie trafiam, to już z tymi metaforycznymi spotykam się częściej pod różną postacią. Ludzie są okrutni. Wiem po sobie. Ale nie z natury. Potrafią być okrutni, gdy chcą coś udowodnić. Ludzie są też silni, gdy nie chcą, aby im coś udowodniono. Rodzi się nienawiść. Świat jest tego pełen. Jeśli się nad tym nie zastanawiałeś, nie zastanawiałaś, to znaczy, że masz się dobrze. Ty i Twój świat. Jeśli nie jest Ci to obce, nie zazdroszczę. Przemyślenia pierwszymi krokami w stronę dorosłości. Ale droga daleka.

Dorosłość
Jak sam płacisz swoje rachunki? Jak nikt już nie robi Ci śniadań do szkoły? Jak musisz przemyśleć konsekwencje tego, co robisz ze sto razy, bo to będzie tylko Twój problem?
Też. Bez dwóch zdań.
Ale jeszcze, gdy jesteś zbyt silny, żeby dać się pobić. Tak metaforycznie. Siła jedną z definicji dorosłości. I samoświadomość. Odwaga, ale nie brawura. Otwartość na mądrości innych. Umiejętność słuchania.
To nie tak, że wydaje mi się, że z dniem 18. urodzin moje życie się diametralnie zmieni. Tyle, że chcę być wreszcie bardziej tego świadoma.

Już mam marzenie, o którym pomyślę dmuchając za tydzień osiemnaście świeczek na torcie.
Wszystkiego najlepszego dla mnie!




_________________________________________________________________
"Sometimes I've believed as many as six impossible things before breakfast."
- Alice Kingsleigh, 'Alice in Wonderland'

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Świat się kończy!

Obraz
Przykro mi, ale musimy się z tym pogodzić. Era internetu dopadła nas bardziej, niż nam się wydaje. Przykro mi o tym pisać, ale jakoś czuję, że muszę się wyżalić światu ze świata. HISTORIA OPARTA NA FAKTACH Kładłam duże nadzieje w tym związku. Wydawało się, że będzie idealnie. Ona była totalnie zauroczona, zakochana, nie widziała nic poza Nim. To znaczy...poza Jego zdjęciami i oknem rozmowy z Nim. Smutna relacja opierająca się na słowach pisanych przez komunikator. Mówię smutna, bo znam finał historii. Poznali się bardzo dobrze. Znajomość trwa od trzech tygodni, a wiedzą o sobie naprawdę wiele. Ona ma skłonności to zbytniego otwierania się przed nieznajomymi, chyba Jemu to nie przeszkadzało, pozwolił Jej na to, a Ona zaufała. Znaleźli wspólny język i znajomość się rozwijała. Wreszcie mogli się spotkać, pojechała do Niego (przy świetnie sprzyjającej okazji jaką była wycieczka do Jego miasta). Teoretycznie pojechała do Niego; mieli się spotkać około godziny 15. Pasmo nieszczęść
Czytaj więcej

Skutki uboczne

Obraz
Wszystko jest takie śmieszne i takie zabawne. Nie przejmujmy się niczym, bawmy cały czas! No bo czemu nie? To chyba przez świat. Nie pozwala nam na bycie stale takimi dziećmi. Wszystko jest takie cudowne do czasu. Różnie z nim bywa, ale na zdrowy rozsądek, nie jesteśmy w stanie bawić się w swoim życiu wciąż i nieustannie. Niestety. Nie mam nawet na myśli okresu dorastania, potem podjemowania ważnych decyzji, stawania się dorosłymi. Chodzi mi o każdy dzień, pojedyncze momenty, które musimy wyważyć, dobrze zdecydować jakie będą, jakimi my mamy być w danej chwili, ponieważ każda taka chwila odbija się w mniejszym lub większym stopniu w przyszłości.  Już kiedyś pisałam o życiu, jako konstrukcji przyczynowo-skutkowej. Nieważne, jak bardzo żylibyśmy "ideologią #YOLO" nie przeskoczymy tego, że kiedyś poniesiemy konsekwencje wszystkich swoich czynów. Nieistotne, czy są i jak bardzo istotne lub czy efekty zobaczymy po ułamku sekundy, kilku dniach, roku. Czasem nawet nie zwrócimy
Czytaj więcej

#internet_friends #no_life #real_world_sucks

Troszku z dedykacją Ja tam życia bez internetu sobie nie wyobrażam. Do pewnego stopnia jestem uzależniona. Oczywiście zdaje sobie sprawę z ważniejszych rzeczy, ale, już abstrahując od źródła wiedzy, jest to miejsce do wyrażania siebie, swoich emocji. No i tak, ludzie publikują się w internecie, bo w realnym świecie nie są dobrze odbierani, nie są w ogóle odbierani i internet traktują, jako pewnego rodzaju ucieczkę? Czy może nawet nie próbowali i zamykają się przed światem ukazując siebie tylko tutaj? W każdym razie w internecie jest lepiej. Jest prościej. Wszystko możesz wcześniej przemyśleć sto razy, dokolorować, zretuszować. Możesz poczuć się lepszym. Często tylko w wyidealizowanym świecie możemy coś znaczyć, kogoś zainteresować, ktoś może nam ofiarować pomoc. Znajomości internetowe. Każda opiera się na innej relacji, od zakochania się w czyimś zdjęciu, przez zainteresowanie poglądami do chęci pomocy komuś. Każda z założenia jest czymś dobrym. Ale różnie bywa. Zakochaliśmy s
Czytaj więcej