Alergia na bycie niewyrazistym

Coś przeczytałam i zaczęłam się zastanawiać, czy ludzie rzeczywiście są wręcz chorzy, gdy zarzuci się im pospolite zachowania, sztampowe zajęcia i nienadzwyczajne życie. Wydaje się śmieszne, ale z biegiem czasu ta epidemia naprawdę się poszerza. Ludzie dziwnie dążą do tego, żeby być jak najbardziej oryginalnymi w swej zwyczajności, bo chodzi o to, że wszyscy chcą to osiągnąć, a różnią się tylko wyborem sposobu. Strasznie zabawnie musiałoby to wyglądać z perspektywy osoby potrafiącej ocenić to mocno obiektywnie. Wyobraź sobie całe stado jednego gatunku, gdzie każda jednostka chce być uważana przez inną jednostkę za lepszą, bo rzecz, którą robią wszyscy, robi "inaczej, niż reszta". To jest naprawdę zabawne.

Hipsterstwo. Społeczeństwo nazwało styl, który miał polegać na tym, że nie będzie dwóch tych samych jednostek pod każdym względem. Nazwanie czegoś, co się tworzy i ewoluuje jest zamknięciem tego w pewnych ramach, czy nie? Czyli automatycznie należąc do tej grupy nie jest się już indywiduem. Kolokwialnie, mainstreamowo jest być hipsterem. Takie trochę błędne koło. Ale na to nikt nie zwraca uwagi, nikt się w to nie wgłębia. Cool jest tylko to, co widać od razu, co zauważą wszyscy. To, że ktoś jest nie do określenia musi być widoczne na samym początku. To jest też trochę tak, że sami hipsterzy nie zauważają, że w to wpadli. Widząc czubki swoich butów z najnowszej kolekcji alternatywnego sklepu, który został otwarty w każdym większym mieście w kraju nie są w stanie widzieć pod maską poważnej i ekstranowoczesnej subkultury, że coś tu poszło nie w tę stronę, co trzeba.

I wiek nie ma tutaj znaczenia. Zdecydowanie młodsi robią to bardziej agresywnie. To znaczy, im jest się starszym, tym łagodniej, bardziej dumnie przechodzi się tę chorobę. Każdy chce się wybić w inny sposób; ten lepszy, bardziej niebanalny. I to też jest dość dziwne. Chęć osiągnięcia największej nietuzinkowości bez pokazywania trudów. Przecież pomysłowość trzeba mieć w sobie. Starania są passé. Łatwo wpaść w pętlę zachowań, których nie czujemy, do których się zmuszamy, a robimy tak, bo chcemy być ultranowocześni, jak cała masa przed i za nami dążąca do tego samego.

Strasznie łatwo mylnie zostać postrzeganym, jako odrębna jednostka. Ktoś, kto tylko ma własne zdanie, inne niż większość lub ktoś, kto tylko nosi się 'hipstersko' chyba niekoniecznie jest alternatywą do rzeczywistości. Ludzie mają jakąś dziwną potrzebę nazywania wszystkiego, jakby czuli się wtedy lepiej, że niby mają to pod kontrolą, gdy to nazwą.

Czujemy się gorsi, bo jesteśmy "tacy, jak wszyscy". Bzdura! Nie ma dwóch takich samych osób. I tak sobie myślę, że ta cała wyjątkowość polega na tym, żeby umieć dostrzec unikalność w prostocie i tylko powierzchownym podobieństwie. Wyleczmy się z tej (kolejnej) choroby XXI wieku.




__________________________________________________________
"Największą oryginalnośćią jest dziś niesilenie się na oryginalność"
- Tadeusz Gicgier

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Świat się kończy!

Obraz
Przykro mi, ale musimy się z tym pogodzić. Era internetu dopadła nas bardziej, niż nam się wydaje. Przykro mi o tym pisać, ale jakoś czuję, że muszę się wyżalić światu ze świata. HISTORIA OPARTA NA FAKTACH Kładłam duże nadzieje w tym związku. Wydawało się, że będzie idealnie. Ona była totalnie zauroczona, zakochana, nie widziała nic poza Nim. To znaczy...poza Jego zdjęciami i oknem rozmowy z Nim. Smutna relacja opierająca się na słowach pisanych przez komunikator. Mówię smutna, bo znam finał historii. Poznali się bardzo dobrze. Znajomość trwa od trzech tygodni, a wiedzą o sobie naprawdę wiele. Ona ma skłonności to zbytniego otwierania się przed nieznajomymi, chyba Jemu to nie przeszkadzało, pozwolił Jej na to, a Ona zaufała. Znaleźli wspólny język i znajomość się rozwijała. Wreszcie mogli się spotkać, pojechała do Niego (przy świetnie sprzyjającej okazji jaką była wycieczka do Jego miasta). Teoretycznie pojechała do Niego; mieli się spotkać około godziny 15. Pasmo nieszczęść
Czytaj więcej

Skutki uboczne

Obraz
Wszystko jest takie śmieszne i takie zabawne. Nie przejmujmy się niczym, bawmy cały czas! No bo czemu nie? To chyba przez świat. Nie pozwala nam na bycie stale takimi dziećmi. Wszystko jest takie cudowne do czasu. Różnie z nim bywa, ale na zdrowy rozsądek, nie jesteśmy w stanie bawić się w swoim życiu wciąż i nieustannie. Niestety. Nie mam nawet na myśli okresu dorastania, potem podjemowania ważnych decyzji, stawania się dorosłymi. Chodzi mi o każdy dzień, pojedyncze momenty, które musimy wyważyć, dobrze zdecydować jakie będą, jakimi my mamy być w danej chwili, ponieważ każda taka chwila odbija się w mniejszym lub większym stopniu w przyszłości.  Już kiedyś pisałam o życiu, jako konstrukcji przyczynowo-skutkowej. Nieważne, jak bardzo żylibyśmy "ideologią #YOLO" nie przeskoczymy tego, że kiedyś poniesiemy konsekwencje wszystkich swoich czynów. Nieistotne, czy są i jak bardzo istotne lub czy efekty zobaczymy po ułamku sekundy, kilku dniach, roku. Czasem nawet nie zwrócimy
Czytaj więcej

#internet_friends #no_life #real_world_sucks

Troszku z dedykacją Ja tam życia bez internetu sobie nie wyobrażam. Do pewnego stopnia jestem uzależniona. Oczywiście zdaje sobie sprawę z ważniejszych rzeczy, ale, już abstrahując od źródła wiedzy, jest to miejsce do wyrażania siebie, swoich emocji. No i tak, ludzie publikują się w internecie, bo w realnym świecie nie są dobrze odbierani, nie są w ogóle odbierani i internet traktują, jako pewnego rodzaju ucieczkę? Czy może nawet nie próbowali i zamykają się przed światem ukazując siebie tylko tutaj? W każdym razie w internecie jest lepiej. Jest prościej. Wszystko możesz wcześniej przemyśleć sto razy, dokolorować, zretuszować. Możesz poczuć się lepszym. Często tylko w wyidealizowanym świecie możemy coś znaczyć, kogoś zainteresować, ktoś może nam ofiarować pomoc. Znajomości internetowe. Każda opiera się na innej relacji, od zakochania się w czyimś zdjęciu, przez zainteresowanie poglądami do chęci pomocy komuś. Każda z założenia jest czymś dobrym. Ale różnie bywa. Zakochaliśmy s
Czytaj więcej