Do Masła!

UWAGA: Dany post może zawierać śladowe ilości używanego mózgu. 

Po prostu muszę się pochwalić jaka wena Nas naszła wczorajszej nocy. Nie moge tego trzymać w zamknięciu, nasza poezja musi ujrzeć światło dzienne! Postanawiamy napisać tomik poezji "Do Masła". Teraz rozumiem jak strata może powodować prawdziwy rozrost duszy artysty...

***
Jestem głodny
wiedzy
poznania
kanapki z szynką
czegokolwiek
duch silny
ale ciało słabe

Noc niezmącona
myślami o jedzeniu
matematyka
matematyk
matematy
matemat
matema
matem
mate
mat
ma
m
dobra, to już się po nią przejdę

Niedosyt w każdym calu 

wielkiego ego
pustego żołądka
Gdzie kończy się potęga ciała
zaczyna słabość duszy

Tak, nie chce mi się zejśc do kuchni

Strach
zbyt słaby, żeby zejść
boisz się
zagłębienie w czarne pustki
zatracenia
nie widać światła, tylko czarna
poświata
głód taki szablonowy

Obły kształt, ciepły owal, krągłe szczęście czekające gdzieś na skraju nicości , tam gdzie ziemia styka się z niebem, a niebo z ziemią, a sprawy ludzkie należą do spraw tego świata, tak jak szynka należy do bułki

Tylko masła brak

Odejście od codzienności takie niebezpieczne
Bezpieczna wysepka, Twój świat, nikt Ci tego nie zabierze
Krok poza, to jeden krok za dużo
Zostajesz
na zawsze
Nie poznając ryzyka, jakim jest brak masła

Tu byłem
Tu żyłem
Tu płacząc
Kochałem
Masłem
Smarowałem

Odrzuć szablon, ramy
gdy tylko masło wybieramy
Życie pustoszeje, marnieje
nikt wtedy z chęcią nie je
***

*każda litera była stawiana świadomie i po wielu przemyśleniach, wytykanie błędów gramatycznych, bądź ortograficznych jest conajmniej nie na miejscu

I tak oto przedstawia się dialog pomiędzy mną, a szanownym K.W.
Głód doprowadza do strasznych rzeczy
Idźcie po kanapki
Smacznego!

______________________________________________________________

"It my poetry aims to achieve anything;
it's to delievere people from the limited ways in which they see and feel."

- Jim Morrison