Konfabulacja

Czyli mistrzyni języka polskiego poznaje kolejne głupie słowo teoretycznie tylko przydatne do poszerzenia swojego jakże ubogiego ciągle jeszcze słownictwa, co służyłoby w przyszłości możliwością kwiecistego wypowiadania się, praktycznie jednak rzecz ujmując zapomni o nim w przeciągu następnych kilku godzin, co przeżyje nie skrywając żalu i smutku. 
Zdanie kozak.
Będzie tego.

Ja tak głębiej chciałam. Generalnie psychologia poznawcza. Ale już dość słownika i nieprzydatnych wyrazów. Jakże u mnie temat na czasie, to poznawanie. Okazuje się nie tylko u mnie. Taki okres poszukiwań. Problemy poznawania siebie i tworzenie swojej osoby budując obraz na odpowiedziach na pytania "kim jestem?". To wszystko jest strasznie skomplikowane. Na początku powstaje w głowie pewna struktura osobowości. Człowiek jest tylko narzędziem, który przetwarza informacje, obrabia wszystko wokół na taki, a nie inny obraz. Są to procesy poznawcze. Nas, ludzi tworzy wiele czynników zewnętrznych. Są to inni ludzie, sytuacje życiowe od tych najbardziej trywialnych do zostawiających piętno na całe życie. Generalnie to budowa i funkcjonowanie umysłu. 


Bałagan w głowie tworzy się sam, czy my go tworzymy? A może to ktoś inny chce nam zamieszać? Zbyt banalnie zabrzmi "zależy", więc powiem, że każda z opcji po trochu. Trochę w naturę człowieka wpisane jest utrudnianie sobie życia. Serce zdecydowanie zbyt mocno związane jest z rozumem. Niebezpiecznie jest powoływać się tylko na jedno z nich, natomiast niemożliwym jest to połączyć. 

Tworzenie hipotez i weryfikowanie ich. Tak często funkcjonujemy w większości. Jeśli obiektywnie patrzysz zawsze na świat to szczerze gratuluję. Ciężko. Gdybamy bardzo często. Poprawiamy sobie trochę tym nasze wizje. Mamy nadzieję. Działamy pod wpływem impulsu, chwili. Znów źle, jak przy łączeniu dwóch najważniejszych ośrodków poznawczych. Psychika umysł, świadomość i świadome odczuwanie są zagadnieniami subiektywnymi, nie możemy tego zbadać. Ale staramy się chcąc być ponad.

Mądrze. Starałam się. Ja też szukam. Ogarniam siebie i swój umysł. Uczucia? Za chwilę.




________________________________________
"Pożycz serce, moje wciąż bije, ale to kamień
Pożycz rozsądek, ja wciąż czuję się jak błazen
Pożycz wiedzę, ja nic nie wiem do dzisiaj"
- Eldo

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Świat się kończy!

Obraz
Przykro mi, ale musimy się z tym pogodzić. Era internetu dopadła nas bardziej, niż nam się wydaje. Przykro mi o tym pisać, ale jakoś czuję, że muszę się wyżalić światu ze świata. HISTORIA OPARTA NA FAKTACH Kładłam duże nadzieje w tym związku. Wydawało się, że będzie idealnie. Ona była totalnie zauroczona, zakochana, nie widziała nic poza Nim. To znaczy...poza Jego zdjęciami i oknem rozmowy z Nim. Smutna relacja opierająca się na słowach pisanych przez komunikator. Mówię smutna, bo znam finał historii. Poznali się bardzo dobrze. Znajomość trwa od trzech tygodni, a wiedzą o sobie naprawdę wiele. Ona ma skłonności to zbytniego otwierania się przed nieznajomymi, chyba Jemu to nie przeszkadzało, pozwolił Jej na to, a Ona zaufała. Znaleźli wspólny język i znajomość się rozwijała. Wreszcie mogli się spotkać, pojechała do Niego (przy świetnie sprzyjającej okazji jaką była wycieczka do Jego miasta). Teoretycznie pojechała do Niego; mieli się spotkać około godziny 15. Pasmo nieszczęść
Czytaj więcej

Skutki uboczne

Obraz
Wszystko jest takie śmieszne i takie zabawne. Nie przejmujmy się niczym, bawmy cały czas! No bo czemu nie? To chyba przez świat. Nie pozwala nam na bycie stale takimi dziećmi. Wszystko jest takie cudowne do czasu. Różnie z nim bywa, ale na zdrowy rozsądek, nie jesteśmy w stanie bawić się w swoim życiu wciąż i nieustannie. Niestety. Nie mam nawet na myśli okresu dorastania, potem podjemowania ważnych decyzji, stawania się dorosłymi. Chodzi mi o każdy dzień, pojedyncze momenty, które musimy wyważyć, dobrze zdecydować jakie będą, jakimi my mamy być w danej chwili, ponieważ każda taka chwila odbija się w mniejszym lub większym stopniu w przyszłości.  Już kiedyś pisałam o życiu, jako konstrukcji przyczynowo-skutkowej. Nieważne, jak bardzo żylibyśmy "ideologią #YOLO" nie przeskoczymy tego, że kiedyś poniesiemy konsekwencje wszystkich swoich czynów. Nieistotne, czy są i jak bardzo istotne lub czy efekty zobaczymy po ułamku sekundy, kilku dniach, roku. Czasem nawet nie zwrócimy
Czytaj więcej

#internet_friends #no_life #real_world_sucks

Troszku z dedykacją Ja tam życia bez internetu sobie nie wyobrażam. Do pewnego stopnia jestem uzależniona. Oczywiście zdaje sobie sprawę z ważniejszych rzeczy, ale, już abstrahując od źródła wiedzy, jest to miejsce do wyrażania siebie, swoich emocji. No i tak, ludzie publikują się w internecie, bo w realnym świecie nie są dobrze odbierani, nie są w ogóle odbierani i internet traktują, jako pewnego rodzaju ucieczkę? Czy może nawet nie próbowali i zamykają się przed światem ukazując siebie tylko tutaj? W każdym razie w internecie jest lepiej. Jest prościej. Wszystko możesz wcześniej przemyśleć sto razy, dokolorować, zretuszować. Możesz poczuć się lepszym. Często tylko w wyidealizowanym świecie możemy coś znaczyć, kogoś zainteresować, ktoś może nam ofiarować pomoc. Znajomości internetowe. Każda opiera się na innej relacji, od zakochania się w czyimś zdjęciu, przez zainteresowanie poglądami do chęci pomocy komuś. Każda z założenia jest czymś dobrym. Ale różnie bywa. Zakochaliśmy s
Czytaj więcej