Mój jeden raz

Mogę mówić o błędach młodości w wieku 17 lat? Jasne, że mogę! Generalnie tym razem na tapecie decyzje, które od pewnego czasu są nieodłączną częścią naszego życia.
Nie trzeba było nawet popełniać błędów, przecież każde zdarzenie niesie ze sobą konsekwencje. Bardzo dociera do mnie "Ludzie to przyczyny, a zdarzenia to skutki." No jak nie, jak tak? Każde postępowanie inspirowane jest jakimś człowiekiem, lub wręcz powodowane przez zachowanie innego człowieka. Rzadko kiedy robimy coś tylko dlatego, bo tak sobie wymyśliliśmy nie patrząc na bodźce zewnętrzne. Może nie zdajemy sobie sprawy i działa tu podświadomość, ale tak jest. Zatem ludzie są tą przyczyną. Na tym etapie raczej nie oceniamy tego, co zamierzamy zrobić, bo jesteśmy tak wpatrzeni w plany, które już się zakorzeniły, że ocena jest mało ważna. Nasze działanie (tu nikogo nie zaskoczę, ale napiszę, żeby była ciągłość) jest typowym przebiegiem planów. Najczęściej wtedy też nie myślimy co robimy; skoro to jest teoretycznie przemyślane, nie zawracamy sobie głowy. Musi być dobrze, skoro jest według ustalonych wcześniej założeń. Oczywiście. Także nadal dążymy do celu. Wreszcie konkretne zdarzenie będące skutkiem. Nasza budowa przemyślanego i opracowanego (tak nam się zdaje, a przecież coś nas tylko do tego pchnęło) planu dochodzi do finału. Wtedy zaczyna się zabawa. Już nie ma miejsca na poprawki, nie ma miejsca na zmiany. Obserwujemy i wtedy dopiero oceniamy metę misternie przygotowanej (ponownie płytkie spojrzenie) koncepcji. Nie wyszło? Oh, rzeczywiście, zaskoczenie. Zadajemy sobie pytania "Co poszło nie tak?", "Jak w ogóle mogłam zrobić coś tak głupiego?". Tylko czemu dopiero teraz? Dlaczego tak bardzo mamy gdzieś konsekwencje i za bardzo ufamy temu, co nam się powie? Życie przyczynowo-skutkowe.
"Nie wykształciła Ci się w mózgu wyobraźnia?!", żeby nie było, to Zeus zarzuca coś takiego, ale spokojnie pod tym, bądź co bądź oszczerstwem, mogłabym się podpisać. Mówi się, że myślenie nie boli. Tylko nie-myślenie jest łatwiejsze, no a kto lubi się przemęczać? Jeśli w ogóle ktoś to robi za nas, to wydaje nam się że problem znika. Szkoda, że zapominamy, o konsekwencjach czynów, jakie popełniamy, a te często zostają z nami na długo. Wtedy już nikogo nie obchodzi fakt, że w zasadzie to ktoś nam "poradził" co mamy zrobić. Może jestem cyniczna i sprawiam wrażenie, jakbym całemu światu zarzucała idiotyczne zachowania względem różnych sytuacji, ale to się bierze ode mnie. Jakby z uwielbieniem mogę wytykać światu i ludziom wady, ale u siebie widzę je nazbyt wyraźnie. To dobra opcja, żeby zacząć nad sobą pracować, także nie szczędzę sobie tego. 
Oczywiście potraktowałam to pesymistycznie, wzięłam pod uwagę decyzję, które niosą ze sobą przykre konsekwencje, od których niestety długo nie możemy się uwolnić, ale na szczęście, gdy zrobimy coś mega pozytywnego, to też wraca, podobno ze zdwojoną siłą.
Można to potraktować, jako pewnego rodzaju apel, żebyśmy zaczęli myśleć nad tym co robimy. Ponownie Zasada Ograniczonego Zachowania. To złe, namawianie do zachowawczej wiary w to, co mówią inni? To ostrożne. W pewnym sensie bezpieczne. 





_____________________________________________________________
"Raz w życiu pomyliły mi się kroki i od tego czasu chodzę krzywo"
- Marek Hłasko

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Świat się kończy!

Obraz
Przykro mi, ale musimy się z tym pogodzić. Era internetu dopadła nas bardziej, niż nam się wydaje. Przykro mi o tym pisać, ale jakoś czuję, że muszę się wyżalić światu ze świata. HISTORIA OPARTA NA FAKTACH Kładłam duże nadzieje w tym związku. Wydawało się, że będzie idealnie. Ona była totalnie zauroczona, zakochana, nie widziała nic poza Nim. To znaczy...poza Jego zdjęciami i oknem rozmowy z Nim. Smutna relacja opierająca się na słowach pisanych przez komunikator. Mówię smutna, bo znam finał historii. Poznali się bardzo dobrze. Znajomość trwa od trzech tygodni, a wiedzą o sobie naprawdę wiele. Ona ma skłonności to zbytniego otwierania się przed nieznajomymi, chyba Jemu to nie przeszkadzało, pozwolił Jej na to, a Ona zaufała. Znaleźli wspólny język i znajomość się rozwijała. Wreszcie mogli się spotkać, pojechała do Niego (przy świetnie sprzyjającej okazji jaką była wycieczka do Jego miasta). Teoretycznie pojechała do Niego; mieli się spotkać około godziny 15. Pasmo nieszczęść
Czytaj więcej

Skutki uboczne

Obraz
Wszystko jest takie śmieszne i takie zabawne. Nie przejmujmy się niczym, bawmy cały czas! No bo czemu nie? To chyba przez świat. Nie pozwala nam na bycie stale takimi dziećmi. Wszystko jest takie cudowne do czasu. Różnie z nim bywa, ale na zdrowy rozsądek, nie jesteśmy w stanie bawić się w swoim życiu wciąż i nieustannie. Niestety. Nie mam nawet na myśli okresu dorastania, potem podjemowania ważnych decyzji, stawania się dorosłymi. Chodzi mi o każdy dzień, pojedyncze momenty, które musimy wyważyć, dobrze zdecydować jakie będą, jakimi my mamy być w danej chwili, ponieważ każda taka chwila odbija się w mniejszym lub większym stopniu w przyszłości.  Już kiedyś pisałam o życiu, jako konstrukcji przyczynowo-skutkowej. Nieważne, jak bardzo żylibyśmy "ideologią #YOLO" nie przeskoczymy tego, że kiedyś poniesiemy konsekwencje wszystkich swoich czynów. Nieistotne, czy są i jak bardzo istotne lub czy efekty zobaczymy po ułamku sekundy, kilku dniach, roku. Czasem nawet nie zwrócimy
Czytaj więcej

#internet_friends #no_life #real_world_sucks

Troszku z dedykacją Ja tam życia bez internetu sobie nie wyobrażam. Do pewnego stopnia jestem uzależniona. Oczywiście zdaje sobie sprawę z ważniejszych rzeczy, ale, już abstrahując od źródła wiedzy, jest to miejsce do wyrażania siebie, swoich emocji. No i tak, ludzie publikują się w internecie, bo w realnym świecie nie są dobrze odbierani, nie są w ogóle odbierani i internet traktują, jako pewnego rodzaju ucieczkę? Czy może nawet nie próbowali i zamykają się przed światem ukazując siebie tylko tutaj? W każdym razie w internecie jest lepiej. Jest prościej. Wszystko możesz wcześniej przemyśleć sto razy, dokolorować, zretuszować. Możesz poczuć się lepszym. Często tylko w wyidealizowanym świecie możemy coś znaczyć, kogoś zainteresować, ktoś może nam ofiarować pomoc. Znajomości internetowe. Każda opiera się na innej relacji, od zakochania się w czyimś zdjęciu, przez zainteresowanie poglądami do chęci pomocy komuś. Każda z założenia jest czymś dobrym. Ale różnie bywa. Zakochaliśmy s
Czytaj więcej